Onze Amber ging in 2010 op avontuur…
Sinds Amber op 11-jarige leeftijd Meryl Streep en Robert Redford op de Keniaanse savanne verliefd zag worden in ‘Out of Africa’, wil ze maar een ding: met haar eigen ogen zien hoe mooi het daar is. Eindelijk was het zover, ze ging op safari! Maar eerst maken we een korte stop op Nairobi. Het Karen Blixen Museum vertelt de geschiedenis van de Deense Karen die in 1914 met haar man naar Kenia kwam om een koffieplantage te runnen. Karens huwelijk strandt en vanaf die tijd runt ze de koffieplantage en voorziet zo tweehonderd families van werk, onderdak en eten. Het werk, de mensen, de dieren, de natuur en haar nieuwe liefde Finch Hatton maken haar (even) volkomen gelukkig. Als de oogsten mislukken en de plantage failliet gaat, keert ze terug naar Denemarken. Kort daarna komt Finch om bij een vliegtuigcrash. Genoeg drama dus voor het prachtige boek ‘Out of Africa’ dat in 1937 verscheen en in 1985 werd verfilmd met Meryl Streep en Robert Redford in de hoofdrollen.
Na dit kleine stuk historie kan wat mij betreft de safari beginnen, want ik ben van plan om heel veel meer dan de big five te zien. Onderweg word ik aan boord van een klein propellervliegtuig bijgepraat door de safarikenners over de do’s en dont’s van het beestjes spotten. De groep vindt het nogal aandoenlijk dat ik een safarimaagd ben, maar dat kan me niet schelen. Ik tuur uit het raam op zoek naar mijn eerste beestje. Krap een uur later vliegen we boven Meru National Park en ik bezorg de rest bijna een hartverzakking als ik ineens “Nyama!” schreeuw. Mijn Swahili is bij lange na niet goed genoeg om alle namen te kennen, maar met nyama (dier) kom je een heel eind als je de aandacht wilt trekken. Vlak onder ons trekt een kudde giraffes (twiga) voorbij, met kleintjes.
Wat is dat?
Gamedrive: met een (open) auto over de savanne rijden op zoek naar wildlife.
Sundowner: dagelijks ritueel. Na een gamedrive geniet je met een Tusker (lokaal biertje) of ander drankje van de sensationele zonsondergang.
Big five: de vijf dieren waar oorspronkelijk het meest op gejaagd werd (leeuw, olifant, luipaard, buffel en neushoorn). Niet per se de enige dieren die je wilt zien.
Kill: het live aanschouwen van het doden van een prooi door een roofdier
Meru National Park
Meru National Park is een van de rustigste reservaten van Kenia, wat betreft toeristen dan. Aan wildlife is hier namelijk geen gebrek. In ruim twee dagen tijd en vier gamedrives komen we welgeteld een andere landcruiser tegen. Waar de meeste toeristen in drommen naar het zuidwesten afreizen om de Masai Mara te bezoeken, heerst hier een ongekende rust. Tijdens een van de ritten vertellen chauffeur Nimrod en hotelmanager Hezron wat Meru nou zou bijzonder maakt. Het schitterende uitzicht op Mount Kenya, de rust, de diversiteit van het landschap (dat van savanne via moeras in woestijn overgaat), het neushoornreservaat en niet te vergeten de grote kans op het spotten van wildlife. Nou ben ik natuurlijk een no-no als het op safari aankomt en vind ik alles spectaculair, maar al in het eerste ritje naar onze lodge staan we oog in oog met niets minder dan een struisvogel, impala, waterbok, diverse vogels en apen. Mijn oh’s en ah’s worden met gegniffel beantwoord. Onze lodge blijkt eerder deze week bezoek te hebben gehad van een grote olifant – met een enorme vlaai voor de deur als bewijs. De tweede gamedrive staat in het teken van het spotten van de leeuw, zebra en olifant. Na de dertigste waterbok blijkt dat ook voor mij wildlife snel went en leer ik dat het hier allemaal draait om het zien van de zeldzame pareltjes. De kudde buffels die in de verte opdoemt, is van dichtbij zo mogelijk nog indrukwekkender. De gehoornde dikbillen kijken ons gemoedelijk aan en lijken haast te zeggen: kom er gezellig bij. Op de plek waar de nijlpaarden hun dag doorbrengen, moeten we het doen met vier paar oortjes boven het wateroppervlak. Maar he, gezien is gezien, dus ik vink nijlpaard aan op mijn lijstje. Onderweg naar het rhino park winnen we de jackpot. Een groep giraffes galoppeert voorbij en, jawel, op nog geen twee meter afstand liggen aan de kant van de weg zomaar ineens twee leeuwen te luieren. Ha! Dit is zelfs voor de meest doorgewinterde reisjournalist bijzonder. De leeuwen en leeuwin (onder een struik bleek er nog een te relaxen), bekommeren zich niet om ons maar focussen op een vliegtuig wat brommend overscheurt. Mooi, want dat geeft ons de tijd om ze uitgebreid te fotograferen. Als we tien minuten later ook nog op een grote kudde zebra’s met kleintjes stuiten, ben ik helemaal in de gloria. Rest ons nog de neushoorn. Het rhino park is een omheind en afgezet gebied van 40 km2 waar in zo’n zestig neushoorns leven. Zowel de zwarte als de zwaar bedreigde witte soort loopt hier rond. Als het goed is tenminste, want vandaag is er geen rhino te bekennen. Het lijkt haast alsof ze weten dat er tot o de dag van vandaag stropers op de loer liggen om hun hoorn te roven. Jammer voor ons, maar hopelijk redden ze het op deze manier.
Op de laatste safaridag bezoeken we het veehoudersdorpje Maika Bisanda in het noorden van het park. Hier lopen minder dieren rond, dus we stellen ons in op een kijkje in de keuken van de Borana-stam. Het vrouwelijke dorpshoofd vertelt over de tradities en gebruiken en we worden getrakteerd op een hele rits traditionele dansen. Achtereenvolgens passeren de olifantendans, huwelijksdans en de giraffendans. Een mooie afsluiter. Als we het dorp uitrijden, worden we ‘overvallen’ door een stoet olifanten die slurf aan staart over de weg marcheert. Wow, heb meteen een flashback naar Colonel Hathi’s olifantenmars uit de film ‘Jungle Book’. Maar het is duizend keer mooier dan ik het me had voorgesteld. Wat een cadeautje van dit safari-avontuur. Ik sluit mijn reis af met een paar dagen chillen aan de oostkust bij Mombasa. Ik had geen idee dat de stranden hier zo idyllisch en tropisch zijn. Na een dag door de kuststad gestruind te hebben, is mijn Keniareis compleet. Volgens mij kan geen enkele reis deze ooit nog overtreffen. Op weg naar het vliegveld dreunt het deuntje van de olifantenmars nog na in mijn hoofd. “Hup twee, drie vier…zet je beste beentje voor!”
