Deze zomer liep ik de Ticino Trail, een zesdaagse huttentocht in Zwitserland waar het alpiene de mediterrane sferen kruist. Een onontdekte regio die meer Italiaans dan Zwitsers aanvoelt. Slaap in hooggelegen berghutten, maak vrienden met familie steenbok en geniet van het Italiaanse eten.
0m 7.00 uur ‘s ochtends sta ik op het perron in Utrecht. Samen met een paar tochtgenoten nemen we de trein die rechtstreeks naar Basel rijdt. We hoeven maar twee keer over te stappen om in Ticino aan te komen, het zuidelijkste kanton van Zwitserland en het beginpunt van de trail die we deze week gaan lopen. Tegen de avond komen we aan in Airolo, een slaperig bergsportdorpje waar we nog wat inkopen doen voordat we verder de bergen intrekken.
Stijgen, kaas en steenbokken
Vanuit het dal staat er vandaag een stevige klim op het programma. Vanavond slapen we dan ook in een hooggelegen berghut op een pas die de uitvalsbasis is voor de ongerepte bergwereld die zich daarachter schuilhoudt. We beginnen op wat bredere paden in het bos en zien langzamerhand het landschap veranderen. Bos maakt plaats voor rots en we komen langs de eerste Alp, een gebied waar de koeien van de boer grazen. Niet veel later komen we bij de boerderij en hebben we wel zin in een frisse versnapering. Door de hitte, het is zo’n 20 graden met volle zon, vliegen de zweetdruppels van ons voorhoofd. De boer vertelt ons dat hij geen drankjes verkoopt. Maar hij wil wel wat anders laten zien: een kelder met kaas! We rekenen twee kaasjes af en vervolgen onze tocht naar de berghut. Na 5 uur komen we aan bij de Capanna Cristallina op 2575 meter. We genieten van het uitzicht en kijken uit op een familie steenbokken die in de verte rustig staat te grazen.
Vuur en water
De volgende dagen verdwijnen we verder in de magische bergwereld van Ticino. We hebben geluk met het weer en lopen langs vele kleine bergmeertjes – ook wel lago’s genoemd – en nemen elke dag een ijskoude duik. Door de smaragdgroene kleur vergeet je soms dat je in Europa bent en waan je je in de Canadese Rockies.
Een hoogtepunt van de trail is het verblijf in Capanna Garzonera. Na een lange dag wandelen en meer dan 750 meter stijgen en 1300 meter dalen komen we aan bij de hut. Dit is niet een berghut die van alle gemakken voorzien is maar een onbemande, een soort bivak met iets meer luxe. Zeven uur hebben we erover gedaan en we hebben wel zin in wat verkoeling. En wat blijkt? Er is een hele voorraadkast met fris, bier en wijn. We proosten op een heerlijke dag in de bergen. Eenmaal bijgekomen kunnen we gaan koken. Na een speurtocht in en om het huis vinden we de juiste materialen. We beginnen met het aanmaken van het fornuis en de kachel. Gelukkig ligt er een schuur vol met hout en we stoken er flink op los om de kookplaten te verwarmen. Het duurt even maar na een tijd genieten we van een simpele pasta. De volgende ochtend pakken we onze spullen om onze trail te vervolgen naar de volgende hut…
We kunnen natuurlijk niet alles weggeven over deze trail. Wil je meer weten over deze Ticino Trail en zelf ervaren hoe het is om een huttentocht te lopen? Je kunt deze tocht nu boeken op bergsportreizen.nl. Alles wordt dan voor je geregeld en je gaat met een groep en NKBV-tochtleider de trail verkennen.
Elmar Teegelbeckers wandelt graag en veel. Hij komt dankzij zijn werk bij de NKBV vaak genoeg in de bergen en runt een community en platform voor langeafstandswandelaars ofwel ‘thru-hikers’. Laat je inspireren voor je volgende avontuur op thru-hiking.com.
Meer weten over thru-hiking en het lopen van een langeafstandswandeling? Kijk voor meer informatie over voorbereiding, planning, materiaal en trails op thru-hiking.com.
Alle fotocredits: Chris König.
